Steen voor steen.....

De metselaars zijn begonnen met het bouwen van de muren!

Dat gaat als volgt: de buitenmuren worden “batako tidur” gemaakt: de bakstenen worden plat gelegd en zijn daarmee 20 centimeter breed (meteen de dikte van de muur) en 10 centimeter hoog. Na een meter opmetselen ter weerszijden van een kolom wordt deze aan binnen- en buitenzijde van een bekisting (=houten plank) voorzien en met beton volgegoten.

De volgende dag de bekisting verwijderen en voilá: de eerste meter kolom is een feit. Nu fluks de volgende meter omhoog op dezelfde wijze. En na twee meter leggen we weer een ring van gewapend beton, net als bij de slop.

Daarna nog eens twee keer een meter metselen, de bovenste ring erop en klaar is de buitenmuur. De stenen hebben geen dragende functie; de kolommen en ringen van gewapend beton vormen de constructie van het huis. Buitenmuren van 20 centimeter dik zijn dus sterk genoeg voor een hoogte van 4 meter - die muren zijn er enkel voor isolatie van licht, geluid en warmte.

En met die warmte gaat het straks wel meevallen - met 4 meter hoge plafonds is een kamer toch al koel en wij gebruiken de AC tegenwoordig alleen nog maar om in de slaapkamers droge lucht te hebben. De temperatuur is een heerlijke 28 graden....

Binnenmuren worden net zo gemaakt als buitenmuren, alleen “batako berdiri”: de bakstenen staan op hun kant en zijn nu 10 centimeter breed en 20 centimeter hoog. Verder hetzelfde recept.

Opvallend is verder wel, dat alles - en dan bedoelen we dus: alles, hier met de hand gaat. We hadden het al eerder gezegd, maar het blijft ons verbazen.

Al het graafwerk: handmatig. Een shovel kennen ze niet.

Waar wij gewend zijn dat een vrachtwagen zand wordt leeggekiept, wordt-ie hier met de hand gelost. Drie man met schoppen erin en leegscheppen maar.

Zakken cement vervoeren op een heftruck? Nee, één voor één op een rug.

Stenen worden stuk voor stuk gelost, gestapeld, vervolgens per drie in een kruiwagen gelegd (dat dan weer wel) en naar de metselaars gebracht.

We hebben nu een cementmolen, maar de eerste dagen werd dat ook met de hand gemengd.

En hard werken, hàrd....de eerste die me nu nog vertelt dat Indonesiërs lui zijn, lach ik uit. In die bloedhitte, en ze blijven gewoon gáán. Op een paar happen rijst, ongelofelijk. Drinken doen ze bijna niets.