Het zit er op.

Klaar. Gedaan. Einde.

Zaterdag was de laatste dag dat “onze jongens” hier werkten; sommigen nu al 7 maanden omdat ze voorafgaand aan de bouw van 6 maanden ook hebben gewerkt aan het bomen rooien en het schoonmaken van het terrein.

Dat wil niet zeggen dat alles nu klaar is; de komende dagen zal de tuin verder worden ingeplant en het wachten is nog op de elektriciteitsmeters voor de voorzijde van het huis. En er moeten nog een paar handgemaakte tegels aan de voorkant worden gelegd; hier zie je hoe dat gaat.

Maar qua bouwen: alles is af. De poort is inmiddels voorzien van twee stenen wachters (hier zie je nou net een hele harige, maar goed), de pergola is voorzien van houtwerk, alles kamers zijn nu klaar en gepoetst – het inrichten kan langzamerhand beginnen. En de met graffiti besproeide muur tegenover ons hebben we met toestemming van de eigenaar van een nieuwe verflaag voorzien, een heel ander gezicht!

Het einde dus van een drukke tijd: het wordt nu rustiger in huis, we krijgen de periode van het eigen maken – dat kan moeilijk als er nog twintig mensen bij je wonen. ’s Avonds om 11 uur je brommer parkeren in de garage is niet moeilijk, maar wat doe je als daar nog een paar mensen in slapen? Bijvoorbeeld.

Maar we gaan ze wel missen, onze harde werkers die terug zijn naar hun kampung op Java (en eentje naar Kalimantan en een naar Irian Jaya. We hebben afscheid genomen met een brok in de keel en een biertje in de hand - en de belofte dat iedereen die in de toekomst nog eens in de buurt is, langs wipt voor een kop koffie.

Dat betekent ook, dat dit de laatste post is op het bouwblog; vanaf nu is het project ten einde - alles wat er nu nog in en om het huis gebeurt dat de moeite waard lijkt om te vermelden, komt op ons gewone blog. Bedankt voor het lezen en de belangstelling - kom maar eens kijken naar het resultaat!

Het einde is in zicht

Na bijna zes maanden bouwtijd lijkt dit een van de laatste bijdragen op het bouwblog te gaan worden. Op het moment wordt er nog druk getimmerd aan het houtwerk van de pergola, maar verder bestaat het werk binnen vooral uit schoonmaken – de schilders moeten nog een paar plekjes bijwerken en dan is het gebeurd. Ik verwacht dat Mark en Denise begin komende week als eerste bewoners naar een gastenverblijf kunnen als ze dat willen.

Nou ja, als eerste: op de foto zie je het bed van onze oudste werknemer, die in een van die verblijven slaapt – hij heeft als enige een eigen kamer, de rest van de jongens slaapt in de pembantu-woning aan de voorkant. Twee kamers, waar er toch wel een stuk of twintig in lijken te passen.


Ook de poort is grotendeels klaar; alleen een paar treden moeten nog van zwarte zandsteen worden voorzien. Deze foto is wat mistig, omdat er voor de deur nu vuil wordt verbrand; dat mag hier.



De garage krijgt nog een verflaag, evenals de garagedeuren en dan zit het werk er daar ook op – zelfs de twee beugels boven de wasbak en naast de deur voor het ophangen van natte respectievelijk droge duikkleding zijn gemaakt en opgehangen. En er moet nog een uitlaat-opening komen voor het diesel-aggregaat dat we hebben als noodstroomvoorziening.

Het wachten is dan nog op de tweede electriciteitsmeter, zodat we voldoende vermogen hebben om de tuinverlichting en AC’s van de gastenkamers aan te sluiten. Die meter komt deze week; daana vragen we de derde en laatste aan.

Omdat we veel van het oppervlak van onze grond hebben bebouwd, moet alle regenwater nu worden geabsorbeerd door de resterende (tuin-)grond, ook het water dat vanaf onze daken de tuin in gaat – dat gaat natuurlijk nooit lukken. Vandaar dat de hele tuin is voorzien van een drainage-systeem, waarvan de pijpen uitkomen in een enorme put voor het huis – die put wordt nu gegraven en straks weer afgedekt, zodra de betonnen wanden zijn gemaakt.

Over een paar dagen is alle werk binnen de poort dus gedaan en kan de tuinploeg komen om de tuininrichting af te werken. Nog even...of zou er toch nog ergens een kink in de kabel komen?

In deze late fase van de bouw is er niet zo heel veel meer te zien waarvan we denken: “Goh, wat een verschil!” Maar dat kan natuurlijk ook liggen aan het feit dat we het nu van dag tot dag kunnen volgen en we daarom al aan veranderde dingen gewend raken.

Toch maar eens kijken.....

Ten eerste is de schutting die onze privacy een beetje moest beschermen weg. De poort staat overeind en is ingemetseld, dus vanaf de straat kun je niet meer direct op het terras kijken – en de jongens op de bouw zijn bijna familie geworden dus waarom zouden we voor hun een schutting zetten? Vandaar dat je nu ongeveer kunt zien wat uiteindelijk het uizicht van het terras zal worden – maar dat met beplanting uiteraard want een uitzicht op de Berlijnse Muur is nou ook weer niet helemaal wat we voor ogen hadden.



Een blikvanger (van binnen en buiten) wordt natuurlijk De Poort. Daar is nu een deel van de afwerking van klaar, met witte zandsteen is de binnenkant nu bekleed. Datzelfde materiaal, maar dan anthraciet-kleurig, gebruiken we voor Het Muurtje waarin de reliëfs van de Mahabharata en de Ramayana zijn verwerkt.

Veel werk en tijd gaat er zitten in de afwerking van de pergola; daarvan gaan we overigens meteen een deel slopen (klein stukje maar, het boogdeel voor De Poort) omdat het de harmonie verstoort. Maar de overige 90% wordt nu geschuurd en geschilderd, waarna het hout er op kan worden aangebracht. Hout, dat overigens in lange balken is aangeleverd en die balken worden in de garage op maat gezaagd en met de hand, stuk voor stuk, voorzien van een fraaie afwerking – ik zou met een figuurzaag nog niet kunnen wat deze artiesten met een handzaag en een beitel kunnen, echt ongelooflijk. En dat dan tientallen keren achtereen, exact gelijk aan elkaar.

In die garage worden nu trouwens de enorme deuren opgehangen – ik neem aan dat we die straks moeten laten openen door tientallen slaven die onder begeleiding van een zware trom ritmisch aan kettingen trekken, terwijl mijn zweep over hun bezwete ruggen striemt....

Of misschien valt dat mee en kan Steffie het in haar eentje. Die zweep.

Ook in die garage hebben we nog even bedacht dat er een paar planken over de gehele breedte moeten komen voor valhelmen (inmiddels liggen er hier acht van die dingen) en zo. Wel zo hoog dat de motorkap van de Toyota er onderdoor kan.

Tja, en verder...in de appartementen zijn de bandkamers nagenoeg klaar en hangt nu de airconditioning, daar klinkt nu vrijwel continu het geluid van de schuurmachines – want schuren, schilderen en schoonmaken allitereert niet alleen lekker, op één of andere manier lukt het ook op dat alledrie tegelijkertijd in dezelfde ruimte te doen. Net zoals het hier heel logisch is om eerst de muren te schilderen en daarna de raamkozijnen te spuiten, uiteraard zonder die muren af te plakken. Indonesië.....

4 juli 2009

Afgelopen week hebben we een moeilijke beslissing genomen. We vinden onze poort namelijk prachtig – maar hij heeft als nadeel dat je door het houtsnijwerk heen kunt kijken. Een nadeel, omdat we inmiddels wel weten dan Balinezen behoorlijk nieuwsgierig zijn en het dus prima vinden om daar met een paar mensen te gaan staan gluren naar die lui van Herfkens die in het zwembad liggen.

Een muur ervoor zetten dan maar? Ja, dat is ook heel Balinees (het houdt de demonen buiten, ieder Balinees huis heeft zo'n muur direct achter de voordeur) maar dan zie je die prachtige poort niet meer vanaf het terras. Moeilijk!

Uiteindelijk hebben we het volgende bedacht: een paar van onze jongens zijn op straat gaan staan en we hebben een meter achter de poort de hoogte bepaald van een muur die ze wel een blik op het plafond van het terras gunt, maar niets daar onder. Die muur blijkt 1 Sukur hoog te zijn: anderhalve meter, de lengte van onze voorman. Zo blijft het grootste deel van de poort van binnenuit toch zichtbaar en we hebben wèl onze privacy.

Maar ja, een muur blijft een muur....

Daar hebben we iets op gevonden. We hebben twee reliëfs gekocht, in steen uitgehakte voorstellingen. Eentje van 1,5 bij 1 meter met een belangrijke voorstelling uit de Mahabharata. Het is een afbeelding waarop je Arjuna met zijn wagenmenner Krishna zijn Korawa-tegenstanders ziet beschieten; dit komt aan de kant van de poort tegen de muur. Deze zie je dus als je bij ons binnenkomt.

En dan is er nog eentje van 2 mij 1 meter met voorstellingen uit de Ramayana, het liefdes-epos van Rama en Sita. Die komt aan de kant van het zwembad. ’s Avonds mooi uitlichten, dan moet dat prachtig worden denken wij. Vandaag worden beide reliëfs door de leverancier opgehangen aan de muur; Sukur durfde het niet aan en laat dit liever door specialisten doen.


Het afwerken van die muur is dan ook meteen het laatste deel van de “ruwbouw”; verder is nu alles waar een betonmolen bij nodig is wel klaar. Dat betekent dat er nu overal wordt geschuurd en geplamuurd (veel herrie en stof dus), afgemonteerd en geschilderd. Het ziet er naar uit dat één van de appartementen over een week bewoonbaar is.

De buitendouche is klaar, de tuin wordt steeds mooier – afgelopen week zijn er foxtail palmen gebracht, waarvan er vijf binnen in de tuin staan en nog eens vijf voor het huis.

Boven de poort moet het pannendak (foutje) vervangen worden door alang alang, de garagedeuren kunnen er langzamerhand in en o ja: die poort moet nog worden ingemetseld dus de betonmolen moet bij nader inzien toch nog even blijven staan.

In de garage staat de mooiste werkbank van de straat – let op de grote geïntegreerde spoelbak voor onze duikspullen! Na een duiktocht op zee kan hier meteen alles in zoet water gespoeld worden, daarboven uitdruipen en droog en schoon worden weggehangen. Slim, toch?