zaterdag 4 juli 2009

4 juli 2009

Afgelopen week hebben we een moeilijke beslissing genomen. We vinden onze poort namelijk prachtig – maar hij heeft als nadeel dat je door het houtsnijwerk heen kunt kijken. Een nadeel, omdat we inmiddels wel weten dan Balinezen behoorlijk nieuwsgierig zijn en het dus prima vinden om daar met een paar mensen te gaan staan gluren naar die lui van Herfkens die in het zwembad liggen.

Een muur ervoor zetten dan maar? Ja, dat is ook heel Balinees (het houdt de demonen buiten, ieder Balinees huis heeft zo'n muur direct achter de voordeur) maar dan zie je die prachtige poort niet meer vanaf het terras. Moeilijk!

Uiteindelijk hebben we het volgende bedacht: een paar van onze jongens zijn op straat gaan staan en we hebben een meter achter de poort de hoogte bepaald van een muur die ze wel een blik op het plafond van het terras gunt, maar niets daar onder. Die muur blijkt 1 Sukur hoog te zijn: anderhalve meter, de lengte van onze voorman. Zo blijft het grootste deel van de poort van binnenuit toch zichtbaar en we hebben wèl onze privacy.

Maar ja, een muur blijft een muur....

Daar hebben we iets op gevonden. We hebben twee reliëfs gekocht, in steen uitgehakte voorstellingen. Eentje van 1,5 bij 1 meter met een belangrijke voorstelling uit de Mahabharata. Het is een afbeelding waarop je Arjuna met zijn wagenmenner Krishna zijn Korawa-tegenstanders ziet beschieten; dit komt aan de kant van de poort tegen de muur. Deze zie je dus als je bij ons binnenkomt.

En dan is er nog eentje van 2 mij 1 meter met voorstellingen uit de Ramayana, het liefdes-epos van Rama en Sita. Die komt aan de kant van het zwembad. ’s Avonds mooi uitlichten, dan moet dat prachtig worden denken wij. Vandaag worden beide reliëfs door de leverancier opgehangen aan de muur; Sukur durfde het niet aan en laat dit liever door specialisten doen.


Het afwerken van die muur is dan ook meteen het laatste deel van de “ruwbouw”; verder is nu alles waar een betonmolen bij nodig is wel klaar. Dat betekent dat er nu overal wordt geschuurd en geplamuurd (veel herrie en stof dus), afgemonteerd en geschilderd. Het ziet er naar uit dat één van de appartementen over een week bewoonbaar is.

De buitendouche is klaar, de tuin wordt steeds mooier – afgelopen week zijn er foxtail palmen gebracht, waarvan er vijf binnen in de tuin staan en nog eens vijf voor het huis.

Boven de poort moet het pannendak (foutje) vervangen worden door alang alang, de garagedeuren kunnen er langzamerhand in en o ja: die poort moet nog worden ingemetseld dus de betonmolen moet bij nader inzien toch nog even blijven staan.

In de garage staat de mooiste werkbank van de straat – let op de grote geïntegreerde spoelbak voor onze duikspullen! Na een duiktocht op zee kan hier meteen alles in zoet water gespoeld worden, daarboven uitdruipen en droog en schoon worden weggehangen. Slim, toch?

Geen opmerkingen: