Hoe is het op 28 juni?

5 maanden plus een week onderweg. Deze week is een begin gemaakt met de afwerking van de buitendouche bij het zwembad; ook is daar het eerste gras al geplant.






Het BioSystems reinigingssysteem is inmiddels geïnstalleerd; die twee blauwe kastjes op de foto zijn de plaatsen waar de koper-anodes komen die zorgen voor die reiniging. Omdat op dit moment er nog vrij veel stof in het water komt door de bouw-werkzaamheden hebben we besloten het systeem nog niet in werking te zetten – voorlopig zullen we nog even reinigen met de klassieke chloor-methode.




Bij alle terrassen zijn we nu ook op- en afritten aan het maken, zodat gasten die slecht ter been zijn geen trappen hoeven te lopen – vanuit de garage kun je zonder één tree te moeten nemen straks overal komen. Handig, toch?



En de poort zit er in. Dat wil zeggen: hij staat nu, de afwerking moet nog beginnen. Boven de poort komen geen groene dakpannen, maar alang alang: de klassieke Balinese dakbedekking van gedroogd lang gras. Zie ook het fraaie, handgemaakte huisnummer / naambord aan de voorzijde – klassiek Balinees, alleen de man wordt vermeld. Dat gaan we straks heel anders doen!

Het dak aan de linkerkant schiet nu goed op, de komende week is dat klaar. Dan kunnen de plafonds er in en kan ook daar de afwerking beginnen; de vloeren liggen al, de kasten zijn gemaakt en het bed is ook bijna af. Ook de badkamer is vrijwel geheel betegeld/gesteend, de wastafel wacht nog op afwerking.

Aan de rechterkant zijn ze verder – maar daar zie ik niet alles binnen een week af komen. Maar goed: we hebben tijd....

Hoe zit het eigenlijk aan de voorkant?

Dat dachten wij tenminste wel, vandaag: doordat we zo bezig zijn geweest met verhuizen en inrichten hebben we een tijdje eigenlijk amper gekeken naar de voortgang aan de voorzijde van het huis: de gastenappartementen en wat daarbij hoort.

Om maar met de deur in huis te vallen (oef, wat flauw): die deur zijn ze nu aan het plaatsen. De grote toegangsdeur naar het huis, dus – en het is de eerste keer dat we ‘m in het echt zien en dat valt niet tegen. Wat een mooi ding......



Ook met de pergola aan de voorkant worden vorderingen gemaakt. Het betonnen raamwerk staat er aan de linkerzijde inmiddels; aan de rechterkant zijn ze nu de bekisting aan het timmeren.




Diezelfde rechterkant is aan de binnenzijde al een heel stuk verder. De leidingen in de buitenwand van de badkamer worden nu gelegd, de rest is al voorzien van kiezels op de muren en de vloer; ze zijn daar nu aan het schilderen. Het bed, de kasten, de TV-tafel: die zijn allemaal van beton en dat wordt vandaag gegoten. Sukur stelde zonder erbij te lachen dat dat appartement binnen twee weken klaar is – nou weet ik dat ze heel veel heel snel kunnen, maar die twee weken lijken me rijkelijk optimistisch. Desalniettemin: het zou natuurlijk wel goed uitkomen, met onze eerste logees die over een week arriveren.....

Aan de linkerkant zijn ze nog niet zo ver – maar de achterstand van maanden die we daar hadden in verband met de bouwvergunning, is fors ingelopen. Het dak gaat er nu op, de vloeren liggen er al in; met wat ik nu weet schat ik dat ze nog zes weken nodig hebben en dan is het klaar.



En ook de tuin gaat vooruit – maar ja, al die grasjes één voor één inplanten gaat natuurlijk niet heel snel, ook al ben je met zijn drieën. Maar mooi wordt het wel.

De eerste fase zit er op!

..en dat moet natuurlijk gevierd worden.

Donderdagavond zijn we voor het eerst gaan slapen in ons nieuwe huis. Dat moest natuurlijk wel even gevierd worden met de jongens die het gebouwd hebben. Ten eerste als introductie van vaste bewoners op hun bouwsite (in de ijdele hoop dat ze dan niet 's morgens om half zeven met hun slijpschijfjes gaan zitten spelen) maar natuurlijk ook en nog veel belangrijker: ze hebben de onmogelijke deadline gehaald die we hadden gesteld door onmenselijke werkweken te draaien. Van 's morgens 8 tot 's avonds 10, 7 dagen per week en dat drie maanden lang - ga er maar aan staan. Vanaf vandaag kan het weer in een normaler tempo, voor de volgende deadline liggen ze voor op schema.

Hier is het hele spul bij elkaar, wij staan er ergens tussen / achter. Om 5 uur zou het allemaal beginnen, maar er was niemand - ze stonden voor op straat te wachten. Malu (verlegen), we moesten ze gaan halen. Gezellig met z'n allen op de traptreden van het huis zittend, wachtten ze op het startschot.

En toen dat kwam, ging de hele meute als vrome moslims zwaar aan het bier. Veel bier. Of cola met bier. Sprite met bier. En nasi campur, want de catering was prima. En muziek, kei-en keihard werden de laatste hits van Ike Nurjanah en weet ik wie nog meer de avond ingeslingerd. Kortom: heel gezellig - en zo rond een uur of acht was iedereen vertrokken. De één na de ander, soms in groepjes: opstaan, kleren afkloppen en wegwandelen. Hier nog wat foto's:


























Daarna rust, slechts verstoord door af en toe een gil uit de teevee van de nachtwaker die een griezelfilm zat te bekijken.

Weinig nieuws...

Deze keer weinig zichtbare voortgang, hoewel die er wel degelijk is: de vloer van het tweede gasten-appartement ligt er praktisch in en de pilaren voor de pergola worden geplaatst. Verder is het wachten op de mannen van BioSystems, die het zwembad-reinigingssysteem komen installeren. Nog niet alle onderdelen zijn binnen, pas dan komen ze - maar het werk op zich neemt maar een paar uur in beslag.

Het werk aan de daken neemt toch (weer) wat meer tijd; het dak op het eerste appartement is nu bijna af, zodat ze volgende week aan het andere dak kunnen beginnen.

Maar verder is daar nu ook de fase van het stuccen in volle gang: tijdrovend, maar niet veel te zien. We weten het inmiddels van de achterkant van het huis en wachten dus "lijdzaam" af.

Houston, we have a problem

Nou ja: een klein probleem. Want wat bleek: we kunnen niet aan de werkbladen zitten omdat daaronder een verhoging op de vloer belemmert dat je je stoel er onder schuift. Stom natuurlijk en we hebben het pas gemerkt toen we de nieuwe stoelen probeerden.



Daardoor zitten we nu midden in de sloopwerkzaamheden op de kamers van Robrecht en Elise en in de Studio. Alles schoon en klaar, en dan weer hakken en breken - het sneed me door mijn ziel. Maar goed: twee dagen vertraging en dan zie je er niets meer van, zo is ons beloofd.

In het binnentuintje wordt nu gras geplant. Niet in rollen, zoals dat in Nederland gebruikelijk is: hier worden de plantjes er één voor één in gezet. Een monnikenwerk, maar omdat we hier weinig monniken hebben wordt het door Indonesiërs gedaan. Het wordt wel mooi, sawahgras. Dat blijft laag, bedekt de bodem en je hoeft het niet te maaien. Maar voorlopig mogen we er natuurlijk ook niet op lopen.

En tussen ons huis en de bouwplaats voor is een schutting gezet - zo zitten we nog wel een beetje "vrij", als er gewerkt wordt. Grooot voordeel: ook in het tweede gastenverblijf wordt nu de vloer gelegd. met een beetje geluk zijn we dus over niet al te lange tijd verlost van het gegil van de slijpmachines waarmee de tegels op maat worden geslepen.

De eerste spullen zijn binnen

Het eind van de eerste fase: hoofd-huis en zwembad, is nu toch wel in zicht. Het vijvertje in de binnentuin wordt gevuld en de pompen van het zwembad werken, hoewel dat zwembad maandag pas kan worden afgevuld. Hier zie je Jeffrey (links) en Magnab (rechts), de installateur en elektricien, demonstreren hoe de spuiters aan de zwembadrand (waar beelden die water spuwen op kunnen worden gezet) werken.

Ook worden nu de gordijnen opgehangen; deze zijn tussen onze slaapkamer en de studio. Robrecht heeft dezelfde, Elise (schrik niet) wilde tijgervellen. Want een paar weken geleden deelde zij ons mee dat ze haar oorspronkelijke jungle kamer toch eigenlijk anders wil: het moet nu een wilde dieren kamer worden. Geen kunstgras op de vloer en jungle behang dus, maar iets ingetogener – behalve dan die python als huisdier.

En de eerste spullen zijn gebracht. Hier zie je het bed op de kamer van Robrecht; Elise heeft er net zo één. En we hebben een schitterende bank gevonden, voor bij Robrecht voor onder het raam – daar, met straks uitzicht op het tuintje, zit je heerlijk koel en rustig.......

Maandag begint men aan het dak van het tweede gasten-appartement, het eerste wordt nu schilderklaar gemaakt. De poort is ook gebracht......

Een boom opzetten

Ze zijn dan toch gebracht: de Javaanse Frangipani (witte bloemen, eerste foto) en de grotere want al wat oudere Balinese Frangipani (witte bloemen met gele kern op de andere foto’s).

En ze staan in de tuin. Op klassiek Indonesische wijze zijn ze gebracht en geplant. Klassiek Indonesisch:

1) met gebruik van middelen die in Nederland al decennia gelden zouden zijn weggegooid als “versleten”,
2) met veel overleg en improviseren op het laatste moment, langs het randje van de mogelijkheden (wij dachten af en toe dat de vrachtwagen in het zwembad zou duiken),
3) met raffia,
4) en als je niet oplet: met precies dat resultaat dat je nou net niet bedoelde – op tijd ingrijpen is geboden.

De foto’s spreken verder wel voor zich? Wij zijn erg blij met ze en omdat de beide bomen nu binnen zijn en alles wat er verder komt kleiner is, kan nu begonnen worden aan het bouwen van de poort van de entree.

Maandag?

Volgens Sukur kunnen we inderdaad maandag verhuizen – het achterste deel van het huis en het zwembad zijn dan klaar.

Dat mag een prestatie heten; niet alleen is daarmee de deadline die Oka gesteld heeft naar ons gehaald (wat in de aannemerij een unicum mag heten); de wetenschap dat hier minder dan zes maanden geleden nog een palmbos stond maakt het allemaal wel erg apart.

De stand van zaken nu: er wordt gepoetst en geschilderd (alle lampen voor het huis zijn er inmiddels, gemonteerd en wel) en het sanitair wordt geïnstalleerd. Ook de eerste spullen zijn binnengebracht. Zoals je ziet hiernaast ligt het bureaublad inmiddels in de studio en daar staan de stoelen bij die we bij die werkbladen voor de studio en de kinderen hebben uitgezocht.

En, niet onbelangrijk: het zwembad is nu zover klaar dat het kan worden gevuld. De pompen zijn geïnstalleerd aan aangesloten, het wachten is nog op de reinigingsinstallatie. En er ontbreken nog een paar lampen in het ondiepere gedeelte, maar blijkbaar kunnen die worden gemonteerd voordat men klaar is met dat vullen – want dat duurt drie (3) dagen. Het water komt met tankwagens van 6 m3, waarvan we er ongeveer 30 schijnen te krijgen – er gaat 180.000 liter in het bad.

Op de foto hierboven zie je de eerste straal van de eerste tankwagen. En hieronder uit een andere hoek nog eens, maar daar zie je ook dat het eerste dak voor bijna klaar is en dat men bezig is met de poort. Daar gaat vandaag nog iets spannends mee gebeuren, maar dat zie je later wel.

De laatste loodjes....

Tja, die zijn behoorlijk zwaar zoals je ziet. Zo zwaar, dat we de eerste uitvallers al hebben genoteerd....

Nee, even serieus: deze foto heeft Stef geschoten tijdens de lunchpauze. Waaruit maar weer blijkt dat deze Indonesiërs werkelijk overal kunnen slapen.



Maar wat is de stand van zaken nu? Wel: het houtwerk wordt geschilderd. Dat is niet zo heel veel, het zijn de raamkozijnen, de schuifdeuren en de trapleuning en balustrade van Elise – maar het moet natuurlijk wel gebeuren.

Alle lampen en ventilatoren hangen inmiddels; ook de airconditioning-units zijn nu grotendeels geïnstalleerd. Alleen de downlighters op de kolommen van het terras zijn er nog niet.

De werkbladen bij de kinderen zijn geplaatst- dat is bamboe in kunsthars, een lichte kleur (daardoor blijven muggen weg, wist je dat? Donkere kleuren trekken muggen aan, lichte veel minder). Datzelfde materiaal komt in de studio - het werkblad is er al maar dat staat nog op het terras.



Er wordt gepoetst. Als alles schoon is volgt de plaatsing van het sanitair, de laatste schilderbeurt en dan kunnen we er in. Daarom zijn ook de matrassen al gebracht; dan kunnen we slapen. Ik geloof dat de gordijnen komende week ook al komen. Overigens zijn de koelkasten, het fornuis, de televisies ook al gebracht – en de bedden voor de kinderen zijn praktisch klaar, net zoals de eettafel.

Het zwembad is nu bijna klaar, inclusief de overflow en het voetenbad. Volgende week worden de pompen en de reinigingsinstallatie geleverd, als de lampen zijn gemonteerd zou het kunnen worden gevuld...misschien?

En er komen nog een paar bomen. Die moeten vrij snel worden geleverd want als de voordeur is geplaatst kunnen ze er niet meer in.

En, niet geheel onbelangrijk: sinds vrijdag hebben we een bouwvergunning. Dat betekent,dat we nu ook officieel mogen beginnen met bouwen.....en eerlijk is eerlijk: dat is toch wel een pak van mijn hart, zeker als je hier in de krant leest dat twee hotels van Best Western hier op het eiland vlak voor de officiële opening het bericht krijgen dat ze worden gesloopt vanwege geen vergunning....

Aan de voorkant van het huis gaat het rap, maar de eerste zes weken zullen we nog flink last houden van de bouwwerkzaamheden daar. We gaan rietmatten plaatsen tussen het zwembad en de voorkant, zodat we toch optisch “vrij” zitten, maar last van het lawaai overdag zullen we houden. En we moeten voorlopig door een zijpoortje naar binnen en naar buiten.

Zou je ze niet....

Ze zijn echt overal hetzelfde: ambtenaren. De electriciteit is inmiddels aangesloten, d.w.z. één van de drie electriciteitsmeters die we krijgen. En waar hebben de helden van de electriciteitsmaatschappij dat ding gehangen? Op het terras. Naast de stoppenkast. Maar dan wat hoger. Goed in het zicht. Met de kabels slordig door een ventilatiegat gehaald, zodat we straks iedere keer als we televisie kijken tegen de electiciteitsmeter aan zitten te staren. Je zou ze toch doodsch...een beoordelingsgesprek geven?

Maar goed: dat wordt opgelost. Zoals alles wordt opgelost - desnoods in een vat zoutzuur. De stoppenkast wordt in de kleur van de muur geschilderd, we gaan de meter naar achteren in de muur verplaatsen met een deurtje ervoor. Ook in de kleur van de muur. Die pomp rechtsonder op de foto gaat daar uiteraard ook weg; die wordt vervangen door een zwaardere op een andere plaats.

Verder gaat - het wordt eentonig - alles erg snel. De opstap naar het terras is om een oor na gevild, hier zie je de mannen de kiezels invoegen. Dan nog een randje tegels , de rolstoel-opgang erbij en klaar.










Dolf heeft onze Buddha af! Via het gepatenteerde DoVe-systeem maakt hij betonnen beelden die lijken op koperen beelden en weinig wegen - deze hier weegt geen 300 kilo, zoals een normaal betonnen beeld, maar slechts 40. En daarmee hebben we een prachtige gelegenheid om het stukje platdak bij Elis's kamer op te leuken - 's avonds wordt het beeld door een schijnwerper verlicht. Mooi he? Deze en andere beelden (let op: sluikreclame) zijn overigens ook vanuit Nederland en België te bestellen en ze zijn absoluut niet duur. Zegt het voort..


Met mijn opmerking dat het dak vóór eenvoudiger zou zijn dan achter, zat ik er een beetje naast. Ook hier is het erg veel werk, zo blijkt - maar het gaat vooruit en het is heel fraai aan het worden. De stand van zaken op dit moment zie je hier; overigens hangen de frames voor de plafonds binnen daar ook al gedeeltelijk.


Ja, en dan de keuken....de vloer ligt nu, hij is gevoegd en op de foto hiernaast zijn ze de cementsluier aan het verwijderen. Hoewel dus nog een beetje nat, is dit het uiteindelijke resultaat geworden. Het wordt steeds moeilijker om te wachten....